het niet-weten (niet meer weten)
“ik weet het niet meer” stijgt op uit
de ogen van de man als mist
des ochtends uit de weilanden
en de jonge vrouw met het haar
als een gordijn over de foon
gedrapeerd houdt de blik strak
op mij gericht terwijl ze praat.
geruststellend is het niet
te weten dat niemand ooit nog
zo van hen houden zal want
god wat duurt er nog zo lang?
deze debutantes (stukjes vrije lyriek die voor het eerst buiten komen) weten het soms niet zo goed. ze moeten het stellen zonder prentje ook, dus worden ze nauwelijks bekeken, laat staan gelezen. wees lief voor hen!
