Het is terecht. Zij heeft de naam gezegd.
De zon verbleekt, de maan is weg, sterren
hebben deemoedig hun licht afgelegd
en goden druipen af naar het verre.
Zal het hen de monden opensperren?
  Er schuilt een eenzaamheid in samenzijn,
zij kent daarvan de code, het geheim.
Er komt verlangen, kwijnend, bijna dood:
een stuk verleden wil nog laken zijn.
Het slaapt en liefde trekt de liefde bloot.

invoertekst (2011)

• Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma
• Lees meer uitvoer van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
• Volg de groei van deze versie van LAIS op google docs (afdrukbaar bestand)

dv 2019 – Asemische Lezing van LAIS LXII